(تصاویر) زنان سامورائی که لرزه به تن مردان می انداختند
ساعت ۲۴- Onna- Bugeisha یا در لغت "هنرهای رزمی کار مونث" جنگجویان مونثی بودند که جز اقشار با اصالت ژاپن محسوب می شدند. از منظر تاریخی کاملا ثابت شده است که زنان سامورایی پایاپای مردان در میادین جنگ مبارزه می کردند و با افتخار از خانه و خانواده و شهرهای خود دفاع می کردند.
به نظر می آید که نقش زنان نه در همه ی جوامع ولی در بعضی از آنها در طول تاریخ عوض شده است، زنان ژاپنی اکثرا زنانی خانه دار تصویر می شدند که پشتیبان مردان در خانه بودند ولی عکس ها ی دوره ی Edo (نام توکیو قبل مدرنیته در ژاپن) و بررسی های تاریخ نبردهای ژاپن نشان از حضور زنان جنگجو دارد.
در حقیقت مشخص شده است که کلاس خاصی از مبارزین زن در ژاپ وجود داشته به نام Onna- Bugeisha که بازو به بازوی مردان در جنگ ها شرکت می کردند، این گروه که هنرهای رزمی مخصوص سامورائی ها را آموزش می دیدند توانایی مبارزه های تن به تن و استفاده از شمشیر و نیزه را داشتند. با این حال جالبی قضیه ی این جاست که قبل از آنکه کلاس سامورائی به صورت رسمی شکل بگیرد زنان برای جنگجو شدن آموزش می دیند. یکی از قدیمی ترین این جنگجوها ملکه جینگو بوده است.
ملکه جینگو در زمینه ی تانتو جوتسو تعلیم دیده بود و به مهار شمشیر ناگیناتا و چاقوی کایگن تسلط داشت. این دو سلاخ به نماد تسلیحات زنان تبدیل شد. ملکه جینگو بهد از مرگ شوهرش امپراطور چووی رهبیر جنگ بر علیه کره را به عهده گرفت و در سال ۱۸۸۱ چهره اش بر روی پول به چاپ رسید.
در سالهای ۱۱۸۰ تا ۱۱۸۵ دو خاندان ژاپن درگیر جنگی بودند که به جنگ گنپی مشهور شد. در این جنگ بود که جنگجوی افسانه ای هایکه مونوگاتاری شناخته شد، زنی که قوی ترین دشمنان مرد خود را به زمین زد و سرشان را قطع کرد.
در همین زمانها بود که افسانه ی زنی دیگر در میان مردم پیچید، زنی که با پوست سفید و موهای مشکی بلند که چنان در شمشیر بازی و تیراندازی ماهر بود که می توانست خود شیطان را هم شکست دهد، این فیگور تاریخی که توموئه گوزن نام داشت الهام بخش خیلی از زنان برای سامورائی شدن شد.
با شروع قرن شانزدهم و رواج فرهنگ سامورائی وظایف جنگی زنان تا حد زیادی محدود شد، با اینکه باز هم آمکوزش می دیدند ولی آنها دیگر نگهبانان حریم خانواده شان بودند، آنها هنوز هم آمادگی قطع هر سری را داشتند(!) و آماده بودن برای شرفشان جان بدهند ولی در میادین جنگ.
زنان سامورائی در ابتدا علاقه ی شدیدی به موهای بلند و آویزان داشتند ولی این مد کم کم رو به تغییر گذاشت به طوری که در دوره های بعد عکس هایی که از زنان سامورائی موجود بود موهای آنه ابالای سرشان بسته شده بود، مدل مویی که از زنانگی آنها کم می کرد و به مردانگی شان می افزود.
تا قبل از دوره ی Edo و با وجود جنگ های بسیار زنان هم پا به پای مردان به جنگ می پرداختند، با پایان دوره ی Edo و کاهش فرهنگ بوشیدو (سامورائی) مردان به سیاست روی آوردند و جالب اینجاست که زنان هم شروع به تغییر کردند و از رزم آوری به سمت سیاست حرکت کردند.
با این وجود که نسل جنگجوها چه در مردان و چه در زنان رو به پایان بود هنوز ناکانو تاککو کارش با عصر جنگ آوری تمام نشده بود. اوکه به گفته ی اسناد تاریخی یکی از بهترین شمشیرزنان ژاپنی نه فقط در میان زنان بود به همراه کلن آیزو وظیفه ی محافظت از قلعه ی واکاموتسو را به عهده داشت. او در سال ۱۸۶۸ با اینکه در برابر لشگر ۱۵۰۰۰ نفره دشمن ضعف شدید نفرات داشت ولی توانست قلعه را از گزند آنها در امان نگه دارد و با اینکه لشگر دشمن را شکست داد ولی خود نیز کشته شد. همرزمان او سرش را قطع کردند تا به دست دشمن نیفتد. مرگ او پایان شکوهمندی بر دوران سامورائی ها بود.
با این که بعد از دوره ی Edo دوره ی طلایی سامورائی ها به پایان رسید ولی میراث آن هنوز در بین خانواده های ژاپنی باقی مانده است و زنان سامورائی الگوی جاودانه ای برای زنان کشورشان هستند.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.