اصلاح‌طلبان برای حفظ منافع ملی از روحانی حمایت میکنند

ساعت24-باوجود تاکید مکرر اصلاح‌طلبان مبنی براینکه نامزد آنان در انتخابات 96 نیز همچنان روحانی است، اما رسانه‌های جناح مقابل همچنان این احتمال را باز نگه داشته‌اند که روحانی رقیبی از اصلاح‌طلبان نیز خواهد داشت.

اما غلامرضا حیدری، نماینده مردم تهران در مجلس و عضو فراکسیون امید، معتقد است اصلاح‌طلبان حاضر نخواهند شد رقیب چنین پوست خربزه‌ای زیر پای آنان بگذارد. به این ترتیب، او تأکید دارد که در سال 96، شاهد انسجام بیش از پیش تحول‌خواهان، به معنای تداوم تجارب 92 و 94 خواهیم بود.

با توجه به تداوم و تکامل ائتلاف سیاسی انتخاباتی سال 92، در سال 94، وضعیت ائتلاف اصلاح‌طلبان و اعتدالیون در سال 96 را چطور می‌بینید؟
روندها نشان می‌دهد که انسجام بیشتر خواهد شد، بویژه شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان در عمل تجربه موفقی از خود نشان داد که در انتخابات سال آینده نیز مؤثر خواهد بود.
اصلاح‌طلبان تأکید دارند که نامزد آنان قطعاً روحانی است. اما به نظر می‌رسد اصولگرایان بدشان نمی‌آید که از میان اصلاح‌طلبان برای روحانی رقیب بتراشند.
رویکرد اصلاح‌طلبان پرهیز از خشونت و تنش است، سیاستی که آقای روحانی بروز داده و ادبیاتی که دارد نیز در همین راستاست. بنابراین اصلاح‌طلبان تداوم همین مسیر را به نفع کشور می‌دانند و معتقدند بهتر همان است که ایشان دوره بعدی هم رئیس جمهوری باشند. به هر حال با همه کم و کاستی‌هایی که هست، نمی‌توان اقدام بزرگ برجام را انکار کرد که البته با مجوز و حمایت‌های رهبر معظم انقلاب و پشتیبانی مردم حاصل شد. در حال حاضر روابط ما با دنیا حسنه شده و تنش‌ها به حداقل ممکن رسیده است. بدون تردید این وضعیت تأثیر خود را در تحولات داخلی هم خواهد داشت. بنابراین اصلاح‌طلبان در انتخابات پیش رو نیز برای حفظ منافع ملی باز هم از آقای روحانی حمایت می‌کنند.
این یعنی آنکه اصولگرایان موفق نمی‌شوند از دل اصلاح‌طلبان رقیب بتراشند؟
تلاش آنان برای رقیب تراشی در اردوگاه اصلاح‌طلبان علیه آقای روحانی یک امر سیاسی و البته طبیعی است. اما بعید است اصلاح‌طلبان اجازه دهند چنین پوست خربزه‌ای زیر پایشان گذاشته شود.
گفته می‌شود نیامدن احمدی‌نژاد به نفع اصولگرایان تمام شد،شما هم با چنین نظری موافقید؟
موافقم که نیامدن احمدی‌نژاد بسیار به نفع اصولگرایان شد چون این دغدغه دو قطبی شدن جامعه و پرهیزی که رهبر معظم انقلاب از بروز آن دادند، متوجه اصولگرایان می‌شد. به هر حال حتماً معظم له یک دوراندیشی داشته‌اند و چیزهایی را می‌دانند که چه بسا اطرافیان اطلاع دقیقی از آنها یا پیامدها نداشته باشند. همین واقعیت‌ها بوده است که منجر به آن توصیه انتخاباتی از سوی ایشان شد. نظام ما در گرم کردن تنور انتخابات تجربه زیادی دارد. ان‌شاء‌الله این بار نیز به شیوه‌های درست تنور انتخابات گرم شود. اما چه بهتر که انتخابات، به سمت حزبی شدن واقعی برود. اگر انتخابات را به‌عنوان یکی از دستاوردهای تمدن بشری بدانیم، با احزاب عجین است و مردم با احزاب طرف می‌شوند. آن موقع است که بحث برنامه مطرح می‌شود. تجربه اخیر رأی دادن فهرستی در تهران را می‌توان طلیعه خوبی برای حزبی شدن انتخابات دانست، همچنان که تأکید برخی مقام‌های شورای نگهبان مبنی بر حزبی شدن انتخابات را نیز باید به فال نیک گرفت. البته باید مراقب بود که به سمت انحصار دو حزب دولت ساز یا حکومت ساز نرویم. در صورت حزبی شدن سیستم انتخابات، هزینه‌های نظام بویژه در بررسی صلاحیت‌ها یا موفق شدن و نشدن دولت بسیار کاهش می‌یابد. چنانچه به هر حال برخی سوء مدیریت‌ها و ندانم کاری‌های دولت قبل به نام نظام هم نوشته شد و هزینه‌هایی را به دنبال داشت. بر همین اساس شایسته است که دستگاه قضایی با استفاده از قضات صالح مسائل مربوط به 8 ساله دولت‌های نهم و دهم را بررسی کند تا معلوم شود که چه خسارت‌های مادی و معنوی به کشور وارد شد. بیراه نیست که گفته شود همین عملکرد و مواضع و رفتار دولتمردان وقت در ایجاد حوادث بعد از انتخابات 88 هم بی‌تأثیر نبود.
وضعیت اصولگرایان را چطور می‌بینید با توجه به اینکه در سال 94 ائتلاف آنان شکلی بود و نه محتوایی.
مسیر نشان می‌دهد که اصولگرایان معتدل و واقع بین که به تعبیری به نوعی اصلاح‌طلب هستند، از آقای روحانی حمایت خواهند کرد. اصولگرایان معتدل و واقع بین که منافع ملی را به منافع جناحی و گروهی ترجیح می‌دهند، به سمت روحانی خواهند آمد.
سایر اصولگرایان به نامزد واحد می‌رسند؟
بخشی از آنان بویژه تندروها، به نظر می‌رسد که به نامزد واحد برسند.
شما از امضاکنندگان طرح تحقیق و تفحص از شهرداری تهران هستید، فکر می‌کنید همکارانتان به این طرح رأی مثبت می‌دهند؟
تحقیق و تفحص از اتفاقی که در شهرداری تهران رخ داده لازم و به نفع شهرداری است. به نظرم دیگر مجلسی‌ها هم با این طرح موافق هستند.
شما عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس هستید، تعامل دولت و مجلس برای تدوین و تصویب برنامه ششم توسعه چگونه است؟
سال آینده نخستین سال اجرای برنامه ششم خواهد بود. تعامل دولت و مجلس در کلیات بسیار مثبت است. اما در جزئیات، ممکن است اختلاف نظرهایی وجود داشته باشدکه طبیعی است، کما اینکه اختلاف نظرها بین خود نمایندگان مجلس هم هست. با این حال عزم مجلس و دولت آن است که تنش و حاشیه‌ای به درون جامعه تزریق نشود و مسائل در جلسات و گفت‌وگوهای دو طرفه حل و فصل شود.
نکته مهم این است که برنامه‌ نویسی به معنایی که در چند دهه گذشته وجود داشته، منسوخ شده است. الان دولت تنها یک خطوط کلی را ترسیم می‌کند که مثلاً دولت تصدی گری نکند، بخش خصوصی واقعی میدان دار اقتصاد، تجارت و تولید باشد. درکشور ما در این زمینه هنوز در مرحله حرف و روی کاغذ هستیم. بویژه اینکه هنوز بخش خصوصی واقعی میدان دار اقتصاد نیست. اما در لایحه برنامه ششم هم آمده است که اعطای مجوزها به اتاق بازرگانی واسپاری شود. همه قبول داریم که باید به این سمت حرکت کنیم، اما هنوز بخش خصوصی واقعی را در اختیار نداریم. به عبارت دیگر، ما در یک مرحله‌ گذار هستیم.
اختلاف نظرهای بین دولت و مجلس بیشتر حول چه مسائلی است؟
بحث‌ها درباره لایحه برنامه ششم از مجلس گذشته مطرح شد. مسأله اصلی نیز تفاوت دیدگاهی بود که میان دولت و مجلس وجود داشت. آقای روحانی، معتقد است مطابق قانون اساسی، رئیس جمهوری مسئول اداره برنامه و بودجه و امور استخدامی است براین اساس، تأکید دارند که این امور بر عهده دولت و رئیس جمهوری است و نیازی نیست که لوایح، مبسوط باشد. پیش از دولت نهم، لایحه برنامه مانند لایحه بودجه تقدیم مجلس می‌شد و مجلس هم نظرات خود را اعمال می‌کرد. اما در این دوره، رویکرد این شد که مسئولیت برنامه و بودجه و امور استخدامی با رئیس جمهوری است.
درباره محتوای برنامه چه نظری دارید؟
ما اکنون در وضعیت رکود به سر می‌بریم. صاحبنظران معتقدند خروج از رکود به سادگی میسر نیست. برخی نیز معتقدند که دولت به تنهایی نمی‌تواند در این ساختار سیاسی، چنین تصمیمی را عملی کند. بویژه اینکه اگر افق کشور بویژه در روابط خارجی تنش و درگیری باشد، امیدی برای سرمایه‌گذاری ایجاد نمی‌شود. از سوی دیگر، در لایحه برنامه ششم رشد سالانه کشور 8 درصد تعیین شده، درحالی که به نظر می‌رسد این چشم‌انداز با واقعیت‌ها فاصله داشته و بلندپروازانه است. شاید گفته شود که باید در هدفگذاری بلندپرواز بود تا ایجاد انگیزه کند، اما باید به الزامات دستیابی به چنین هدفی نیز توجه داشت. از جمله اینکه در اسناد بالادستی مانند سیاست‌های اقتصاد مقاومتی یا سیاست‌های کلی برنامه ششم، بر صادرات غیرنفتی تأکید شده است. صادرات غیرنفتی به معنای ورود به بازارهای جهانی است که تحقق این امر، بدون رابطه با گلوگاه‌های بازارهای جهانی ممکن نیست.