رفتن به محتوا
تلویزیون سام با ۲ سال ضمانت سام سرویس
کد خبر 249781

ساعت 24 تحلیل می کند

بخش خصوصی و انتخابات دوازدهم: چشم به آسمان یا دست به کارشدن

ساعت 24-اکنون این پرسش مطرح است که جامعه سرمایه داران ایرانی آیا باید به طور آشکار و عریان و تمام قد وارد پیکار در انتخابات شوند و با توجه به کاندیداهای معرفی شده پشت یکی از آنها بایستند یا اینکه به طور کلی هیچ کاری نکنند؟

اتاق بازرگانی
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به شهروندان این حق را داده است که با رای مستقیم خود رییس اجرایی کشور یا همان رییس جمهور را براساس شناخت خود انتخاب کنند و البته شهروندان می توانند از این حق خود اگر خواستند استفاده کنند. در روز 29 اردیبهشت ماه امسال دوازدهمین دوره انتخابات رییس جمهوری برگزار می شود و شهروندان ایرانی دراین روزها دنبال این هستند که کاندیداهای انتخابات ماه بعد چه افرادی باکدام سابقه،کارنامه و برنامه هستند تا ازمیان آنها رییس دولت بعدی را به کاخ ریاست جمهوری بفرستند. باتوجه به اینکه متاسفانه در سپهر سیاست ایران حزب نیرومند دارای کادرهای شناخته شده و اعضاو هواداران رسمی که دارای جا و محل باشندو دراین مقاطع یکی از اعضای ورزیده خودرا برای تصدی ریاست جمهوری معرفی کنندبه صورت واقعی وجود ندارد شرایط گیج کننده است. به این معنا که هنوز ایرانیان دارای حق رای نمی دانند که کدام سیاستمدار باکدام کارنامه می خواهد به مدت 4 سال دولت و قدرت عظیم آن را در اختیار بگیرد.

این وضعیت ناامیدکننده اما چگونه از شرایط بدتر دور می شود؟ یکی از راهها این است که افراد با توجه به شغلی که دارند به گروه مرجع خود مراجعه و از تشکل های مرتبط با کسب و کار خویش کمک بگیرند. به طور مثال کشاورزان ایرانی می توانند از خانه کشاورز و دیدگاههای این نهاد مدنی در انتخابات کمک بگیرند. درمیان اقشار گوناگون مثل معلمان، کارمندان،کارگران ،پیشه وران و جامعه بازرگانان و کارخانه داران ایرانی این قشر آخر به طور نسبی نهاد شناخته شده تری دارند که قانون دارد و به نام اتاق های بازرگانی ،صنایع ومعادن مشهورشده است. این وضع موجب شده است که این قشر اجتماعی –اقتصادی ایران در برابر نهاد دولت صدای متحدتر و بلند تری داشته و با توجه به توزیع قدرت در رسانه ها صدای آنها شنیده می شوند.

تجربه نشان می دهد این طبقه عموما بیشترین نارضایتی از سیاستهای اقتصادی دولت را دارند و از هر فرصتی برای بیان این نارضایتی استفاده می کنند. رسانه های مکتوب و دیداری ایران هرروز گلایه های گوناگون این طبقه را بازتاب داده و به اطلاع شهروندان و دولت می رسانند. این روزها به آرامی و درگوشه وکنار خوانده یا شنیده می شود که افراد شناخته شده از میان بازرگانان و کارخانه داران برخی انتظارات خود ازدولت دوازدهم را با احتیاط مطرح می کنند. اکنون این پرسش مطرح است که جامعه سرمایه داران ایرانی آیا باید به طور آشکار و عریان و تمام قد وارد پیکار در انتخابات شوند و با توجه به کاندیداهای معرفی شده پشت یکی از آنها بایستند یا اینکه به طور کلی هیچ کاری نکنند؟ این دو نگاه سرمرزی به دو رخداد منجر می شود: یک رخداد این است که جامعه سرمایه داران ایرانی انفعال محض را در دستورکارقرار دهند وچشم بر آسمان دوخته و ازخدای مهربان بخواهند رییس دولت آینده دولتمرد خوبی باشد و رخداد احتمالی دیگر این است که ازخداوند بزرگ کمک بخواهند اما خود نیز به صورت فعال دست به کارشده و در مسیر انتخاب گزینه برتر که توانایی عبوردادن ایران ازروزگار ناخوش امروز را دارند را به ریاست دولت برسانند.

عقل و منطق فرمان می دهد که جامعه بازرگانان ایرانی و کارخانه داران و سایر صاحبان بنگاههای خصوصی راه دوم را انتخاب واز انفعال دور شوند و در راه منافع ملی و خودشان چیزی را به دست تصادف نسپارند.اما در عمل چنین اتفاقی به چند دلیل نمی افتد. نخست آنکه قانون اتاق بازرگانی گونه ای تدوین وتصویب شده که انجام کار حزبی را از دست رهبران اتاق سلب کرده است. دومین دلیل این است که تعارض منافع شدید میان گروههای گوناگون بورژوازی مثل بورژوازی تجاری با بورژوازی صنعتی و تعارض منافع میان این دوگروه با سرمایه داران مالی راه را بر اتحاد میان آنها تنگ کرده است. در صورتی که بخش خصوصی ایران آنقدر قدرت تشخیص داشت که کلیت این بخش را در برابر مجادله قانونی با نهاد دولت میدید این مانع دوم کمرنگ می شد. سدسوم درراه این اندیشه که بخش خصوصی باید در انتخابات دوازدهم نقش بازیگردان و بازیکن فعال داشته باشد بیم تک تک جامعه سرمایه داران از ورود آشکار به سپهر سیاست است. بنابر این این دونگاه سرمرزی در عمل امکان ندارد محقق شوند وحالا این پرسش مطرح است که چه باید کرد؟ اتاق بازرگانی به مثابه نهاد مدنی جامعه بورژوازی ایران چند کار را می تواند در دستور کار قرار دهد: نخستین کار و گام در این راه تدوین دقیق از شرایط اقتصاد ایران شامل دوبخش اقتصاد سیاسی ایران و وضعیت متغیرهای اقتصاد کلان بدون رودربایستی ها و تعارفات معمول است. این کار می تواند راهنمای عمل کسانی باشد که قصددارند در پیکار دوازدهم حاضرشوند و گروههای پشتییبان آنهاخواهد بود.


خوشبختانه آمار و اطلاعات در این باره تا اندازه لازم موجود است و البته بخش اقتصاد سیاسی ایران باید با احتیاط علمی و کارشناسی تهیه شود. کاردوم این است که در بیانیه ای رسمی که به تایید اکثریت اعضای هیات نمایندگان اتاق ایران رسیده و در آن انتظارات مقطع فعلی بخش خصوصی طرح شده است تهیه و منتشر شود . این کار به بخش خصوصی ایران در پهنه سرزمین کمک می کند تا برنامه کاندیداها را با این خواسته ها و انتظارات مطابقت داده و فردی که برنامه اش با این مطابقت دارد را انتخاب کنند. گام سوم این است که از کاندیداها خواسته شود در جریان مبارزه انتخاباتی در محل اتاق حاضر شده و برنامه هایش برای بخش خصوصی به صورت شفاف بیان کند و با گذاشتن وقت کافی به سخنان فعالان خصوصی گوش کند.چشم به آسمان دوختن تنها کارمفیدی نیست که در این روزها می توان انجام داد.

نظرات کاربران
نظر شما

ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.

تازه‌ترین خبرها