پرسش ساعت 24 در این روزهای دااغ انتخابات

پرچم پوپولیسم در دست کدام کاندیداست؟

ساعت 24-کارنامه محمود احمدی نژاد و حلقه نخست یارانش که نهاد دولت و ریاست جمهوری را از تابستان 1384 تا تابستان 1392 در اختیار داشتند پر از کژکارکردها و بیراهه روی ها است و نقطه درخشانی ندارد که ایرانیان به آن افتخار کنند.این کارنامه ناروشن پیامدهای ناراحت کننده ای بر زندگی، کسب و کار و معیشت ایرانیان برجاگذاشت و مزه دهان ایرانی ها هنوز تلخ است و نمی توانند از فشار این تجربه ناروشن کمر راست کنند.

بدترین رخداد این بوده و هست که شهروندان ایرانی قدرت خریدشان کاهش معناداری را تجربه کرد و بدتر از آن شاید از دست رفتن اعتماد به نهاد دولت بود .محاسبه کارشناسان نشان می دهد تولید ناخالص داخلی ایرانیان در صورت وقوع بهترین حالت ها و رشدهای نامناسب باز هم چند سال دیگر زمان لازم دارد تابه تولید ناخالص سرانه 1390 بر گردد. به نظر می رسد کنار هم قرار دادن برخی واقعیت های غم انگیز، هر انسان علاقه مند به این مرز و بوم را در موقعیت ویژه ای قرار می دهد که از آن بوی بد ترس و ناامیدی برمی خیزد. برخی واقعیت ها ی برجا مانده ازدوران پوپولیسم احمدی نژاد و البته ماهیت اقتصاد ایران اکنون ایران را در جایی نگهداشته است که می توان تصویری با نشانه های زیر از شرایط را ارایه کرد .
1— متأسفانه باید اعتراف کرد نظام بانکداری ایران فرسوده است و بخش هایی از شبکه بانکی شامل برخی از بانک های رسمی و احتمالاً همه مؤسسه های غیرمجاز کسری های قابل توجه در ترازنامه دارند و اگر قرار بر این باشد که ترازنامه آنها صاف و شفاف باشد و از دستکاری های رایج دور بماند، ارزش دارایی های آنها کمتر از ارزش بدهی آنهاست و راهی برای برطرف شدن این ناترازی دست کم در کوتاه مدت تصور نمی شود. نزدیک به 20 درصد از 1200 هزار میلیارد تومان نقدینگی و ا سپرده های شهروندان در اختیار مؤسسه های غیرمجاز و البته قدرتمند است که کار را سخت تر می کند.بیشتر این نهادهای مالی در سالهای 84 تا 92 زاد ورشد را تجربه کردند.
2— صندوق های بازنشستگی ایران کسری های مزمن دارند و برخی از این صندوق ها فقط با فروش دارایی های ثابت خود و یا دریافت وام های با بهره های بالا می توانند پرداخت های ماهانه خود را انجام دهند و شرایط نیز به گونه ای است که دولت دست کم تا 2 سال آینده امکان پرداخت بدهی های خود به آنها را ندارد.تجربه مدیریت سیاسی این صندوق ها در دوران احمدی نژاد چنین روزگار ترسناکی براین نهادها را ممکن کرده است.
3— برآوردها نشان می دهد قیمت هر بشکه نفت ایران در بهترین شرایط در 5 سال آینده حدود 50 تا 60 دلار است و با توجه به توانایی صادرات ایران می توان به 40 میلیارد دلار درآمد ارزی نفت امیدوار بود. بودجه های جاری ایران شامل پرداخت به میلیون ها کارمند، پرداخت یارانه نقدی و هزینه های آموزش و بهداشت و دفاع ایران این میزان درآمد را یکسره به خود اختصاص می دهند و پولی برای سرمایه گذاری دولتی باقی نمی ماند. این در شرایطی است که ایران برای رشدهای 8 درصدی پیش بینی شده و ضروری باید رقمی معادل 150 میلیارد دلار سرمایه گذاری کند. مجموعه پس انداز ملی ایرانیان در شرایط مساعد به اندازه ای است که باز هم به 30 تا 50 میلیارد دلار سرمایه خارجی نیاز داریم. دولت ایران حدود 700 هزار میلیارد تومان بدهکار است که اگر آنها را پرداخت نکند روزگار ناخوشایندی برای بانک ها، صندوق های بازنشستگی و پیمانکاران در پیش خواهیم داشت.

4- تصوری بسیار ترسناک وجود دارد که منتقدان دولت یازدهم بخواهند برنامه های اقتصادی این دولت را از نظر اقتصادی ناکام بگذارندو راه ناشناس و پر از دست انداز برای درمان این دردها پیشنهاد دهند که این روزها و در شرایط انتخابات شاهد آن هستیم.برخی کاندیداها ،شوربختانه از سرناکارشناسی و با هدف تهییج مردم فریاد می زنند که که در کشوری ثروتمند زندگی می کنیم که پول از پارویش بالا می رود اما دولت روحانی نمی تواند و نمی خواهد این ثروت را به آنها بدهد. این گروه که از همه روش های ناپسند مکتب های سیاسی نزدیک به پوپولیسم استفاده می کنند با هدف جلوگیری از اجرای تصمیم های بسیار مهم مثل تنفیذ قراردادهای جدید نفت و گاز، جلوگیری از ورود گردشگران و حذف درآمدهای توریسم، ایجاد مانع در مسیر ورود سرمایه های خارجی، منطقی کردن انتظارات با توانایی های این مرز و بوم در شرایط امروز با هدف اینکه شهروندان خرید نکنند و ایجاد ترس در میان سرمایه گذاران خصوصی از مسیرهایی بوده است که در این 4سال از سوی تندخوهای قدرت پرست برای ناکامی دولت صاف شده است. به گزارش ساعت 24 ،حالا در آستانه انتخابات 1396 برخی کاندیداها با ناراستگویی و برخلاف اخلاق مناسب و انسانی با برافراشتن پرچم پوپولیسم می خواهند گرفتاری های یادشده را بردوش دولت یازدهم قراردهند. این رفتار برخلاف منافع ایرانیان است و می تواند ونزوئلای دیگری را این بار در آسیا و در ایران ارجمند درست کند. باید هرکس و هرجریان سیاسی که از سرعمد پرچم پوپولیسم چاوزی را دردست گرفته و آن را در آسمان سیاست ایران حرکت می دهد را با گستردگی افشا کرد. رسانه های ایران باید این واقعیت ها را ببینند و به مردم یاد آوری کنند که ت شکست برنامه اقتصادی از جنس دولت فعلی برای آینده ایران تهدید امیز است و ایران رادر پرتگاه قرار می دهد.