سطح پایین مناظره و پرسشهای اساسی که طرح نمی شوند

کاندیداها صریح در باره آمریکا حرف بزنند؟

ساعت 24-کسب قدرت سیاسی نهفته در نهاد دولت و نهاد مجلس قانونگذاری و شوراهای شهر و روستا برخلاف آنچه که ادعا می‌شود تقاضای قابل اعتنایی دارد. کاندیداتوری فردی برای سومین بار در 4دور رقابت در حالی که دراوج محبوبیت دوبار شکست خورده است نشان می دهد که تقاضا واقعی است. حضور جدی فردی که تجربه حتی یک روز کار اجرایی ندارد و حالا می خواهد ناگهان در بالاترین پله مقامهای اجرایی بایستد نیز همان معنا را دارد.

این تقاضای روزافزون برای کسب قدرت و به دست آوردن آنچه از کف رفته است، پیامدهای ویژه در زندگی امروز وفردای ایرانیان دارد که باید آنها را درکانون توجه قرار داد.یکی از این پیامدها که از رفتار و گفتار برخی افراد و احزاب آشکار می‌شود انتقاد های ناکارشناسی شده به تصمیم‌های دولت و اعتراض به تصمیم‌های ناگرفته شده دولت مستقر از سوی قدرت‌خواهان است. این رفتار با نزدیک شدن به زمان انتخابات برای رسیدن به کاخ ریاست جمهوری منازعه و مجادله‌های سیاسی روند فزاینده‌ای را تجربه مکرده است. و همانطور که انتظار می رفتاین روزها شاهد تشدید منازعات هستیم . منازعه میان احزاب و گروه‌های سیاسی برای رسیدن به قدرت برای شهروندان یک فرصت خوب برای شنیدن و خواندن حرف‌ها و نوشته‌های افشاگرانه رقبا برای مردم است، این منازعه‌ها را باید ارج نهاد و به ویژه در جریان مناظره ها به درک و فهم متقاضیان در اختیار گرفتن منصب ریاست جمهوری کمک می کند. اما واقعیت این است که متاسفانه سطح منازعه‌های سیاسی در ایران پایین و تکراری شده است. و این سطح نازل منازعه به ویژه ازسوی برخی کاندیدها به خوبی دیده می شود. فقدان احزاب نیرومند و شناسنامه‌داری که در روزهای حاضر طبقه‌های گوناگون و قشرهای متفاوت را نمایندگی کنند موجب شده است حرف‌ها و بحث‌ها و منازعه‌کنندگان تکراری شده و سطح منازعه روندی کاهنده را تجربه کند. افشاگری‌های گاه و بی‌گاه در مسائل مالی و اختلاس‌ها و برداشت‌ها از نهادهای وابسته به دولت اوج هنرنمایی طرفین منازعه در ماه‌های اخیر بوده و هست. کاش می‌شد فضای منازعه و مجادله‌ها فراتر از بحث‌های حاضر می‌شد تا برکت و آثار آن بر شوق و شور مردم می‌افزود. به طور مثال آیا می‌توان از منازعه‌کنندگان خواست درباره رد یا قبول و ضرورت «برقراری مناسبات ایران و امریکا» بحث‌های کارشناسی دقیقی کنند؟سطح منازعه اگر بالا باشد می‌توان انتظار داشت که طرفین منازعه درباره اینکه هر فرد، حزب و گروه نمایندگی کدام طبقه و قشر را به طور مشخص برعهده دارد بحث کرد. حرف‌های کلی مثل تامین اشتغال، کاهش تورم، افزایش رفاه، صادرات بیشتر و... آیا دردی از جامعه دوا می‌کند. اگر سطح منازعه بالا باشد هر گروه می‌تواند و باید صاف و راست بگوید که چرا طرفدار طبقه کارگر یا کارفرماست و اگر رییس دولت شود کدام اقدام‌های روشن و مشخص را برای پیشبرد منافع آن طبقه انجام خواهد داد. سطح منازعه را باید بالا برد تا معلوم شود که آیا سیاست منطقه‌ای ایران باید همین باشد که هست یا می‌توان جور دیگری دید و کار دیگری انجام داد. سطح منازعه نباید آنقدر نازل شود که فقط چند چهره مشخص و آزمایش پس داده بتوانند همان حرف‌های کهنه را برای چندمین بار تکرار کنند.کاش در ایران مرکز نظرسنجی دقیق و غیر دولتی و حکومتی وجود داشت تاخواسته اصلی شهروندان در این منازعات و مناظره ها طرح می شد.