هفت‌گانه فتنه علیه روحانی

ساعت24-پس از شکست در انتخابات مجلس و واگذاری ریاست جمهوری و شوراها ،جریان اصولگرا در شرایطی مشابه سال های پایانی دهه هفتاد و شکست های مکرر وناباورانه پس از دوم خرداد قرار گرفته است

انتخابات ماراتن‌گونه ریاست جمهوری با پیروزی روحانی وتداوم دولت او به پایان رسید. اما گویی برای بخش بزرگی از جریان مقابل آقای روحانی این شکست باورناپذیر وآغازی برای یک نقشه راه جدید است. آقایان رئیسی و قالیباف از ابراز تبریک مستقیم به روحانی پرهیز کردند و قالیباف بر مبارزه با چهار درصدی‌ها و دفاع از حقوق نود وشش درصدی های مورد ادعای خود تاکید کرد. جالب‌تر از همه تحلیل حسین شریعتمداری در ستون یادداشت روز روزنامه کیهان بود! جایی‌که آرای 15 میلیونی رئیسی را معادل 32 میلیون و حاصل تلاش 40 روزه او در مقابل 1440 روز تلاش روحانی می داند. آقای شریعتمداری پاسخ نمی‌دهد که مجموع آرای رئیسی حتی از مجموع آرایی که دوره قبل انتخابات ریاست جمهوری به رقبای اصولگرای روحانی داده شد نیز کمتر بود وحال همان رای و حتی کمترش مجتمع شده و به سبد رئیسی واریز شده است!حال این رای چگونه معادل 32 میلیون است را فقط خود آقای شریعتمداری می‌تواند پاسخ دهد.

راهبرد مشترک دو اتاق تخریب

نکته مهم‌تر اینکه روحانی چگونه پس از 1440 روز تخریب همه جانبه توانست نسبت به دور اول ریاست‌جمهوری اش رای بیشتری نیز بیاورد. پس از شکست در انتخابات مجلس دهم و واگذاری ریاست جمهوری دوازدهم و شوراها به ویژه در کلان شهرها ،جریان اصولگرا در شرایطی مشابه سال های پایانی دهه هفتاد و شکست های مکرر وناباورانه پس از دوم خرداد قرار گرفته است. شواهد و واکنش‌ها نشان می دهند جریان مقابل اصلاحات و روحانی برنامه ای مشابه همان دوران را در دستور کار دارد.

در آن سال ها جریان مخالف اصلاحات با ایجاد بحران‌های ساختگی و درگیر و فرسوده کردن دولت سعی در ناکارآمد نشان دادن آن ومایوس کردن بدنه اجتماعی داشت تا سنگر به سنگر نهادهای انتخابی را تسخیر کند. رقبا و مخالفان روحانی شاید دوباره دریافته اند که سبد رای ثابتی دارند و خانه نشینی بدنه اجتماعی اصلاح طلبان واعتدالیون یگانه راه کامیابی آنان است. شاید آن‌ها برای مایوس کردن حامیان این جریان دست به‌کار خواهند شد و برخی معتقدند که دست به کار شده اند.

فتنه بحران مصنوعی

فراموش نشود، دو سال اول دولت دوم روحانی برای رقبا ومخالفان او بسیار مهم است، جایی که با کارشکنی و ناتوان‌سازی دولت در شرایط قهر حامیان دولت بتوانند مجلس یازدهم را در سال 98 در اختیار بگیرند و روحیه شبکه حامیان خود را بازسازی کنند وخیز بلندی برای 1400 و انتخابات ریاست جمهوری بردارند. ایجاد بحران مصنوعی، زمین‌گیر و فرسوده کردن دولت راهکار احتمالی این برنامه است که می تواند در موارد زیر تبلور یابد:

1-دامن زدن به مشکلات اقتصادی

احتمال دارد استراتژی مدافع معیشت مردم دوباره مورد استفاده اصولگرایان باشد. آنان خواهند کوشید هر افزایش قیمت ولو جزیی و مقطعی(مانند گران شدن نان سنگک دو روخشخاش! گران شدن 500 تومانی گوشت و ... که در این بازه شاهد آن بودیم) را با کمک رسانه‌های پرشمار ومتنوع خود پررنگ کنند و دولت را بی توجه به معیشت مردم و درگیر کارهای سیاسی نشان بدهند. احتمال اینکه کمبود یا گرانی برخی اقلام حتی کم اهمیت به مرکز توجهات آورده شود.

2-تشدید بخشی از محدودیت

بدون شک برخی از جریان‌های سیاسی که به حسن روحانی رای دادند به دنبال آزادی‌های مدنی و اجتماعی بودند. در همین راستا عده‌ای نیز به امید گشایش در برخی مسائل سیاسی و اجتماعی روز مانند رفع‌حصر و ممنوع‌التصویری به حسن روحانی روی آوردند.البته این خواسته در میان مطالبات حامیان روحانی در سال 92 نیز بود و روحانی در مبارزات تبلیغاتی اش وعده داده که با رای بالا می تواند برخی مطالبات را پیگیری کند. در همین راستا شاید مخالفان دولت محدودیت را افزایش دهند که نشان دهند روحانی عزم و قدرت لازم برای تحقق این وعده را ندارد و به حامیان دولت بقبولانند که رای شان تاثیری ندارد و آن‌ها از حضور خود ناامید شوند.

3-ایجاد تنش های اجتماعی

اصولگرایان در روزهای مبارزات انتخاباتی برای شکست روحانی حتی از ائتلاف با تتلو واستفاده از ظرفیت تتلیتی ها نیز غافل نبودند اما شاید در روزهای آتی خواهان موج جدیدی از سخت گیری برای پوشش‌ها و برخی ناهنجاری‌های اجتماعی خواهند بود. این برخوردها بیشتر جوانان شهرنشین را هدف قرار می دهد که روی خوشی به اصولگرایان نشان نمی دهند و هدف این روند، مایوس کردن جوانان با برخوردهای حداکثری است تا این سفیران پرانرژی اصلاح طلبان در انتخابات مجلس در سال 98 و ریاست‌جمهوری 1400 منفعل شوند. برخورد با کنسرت‌های مجوزدار و جلوگیری از اکران فیلم های مجوزدار نیز شاید برای مایوس کردن هنرمندان وکمرنگ کردن حمایت کم نظیر آنان از تیم اعتدال و اصلاحات در دستور کار آن‌ها قرار خواهد گرفت.

4-بحران آفرینی در عرصه سیاست خارجی

سیاست خارجی از نقاط قوت پررنگ دولت روحانی بوده است. وعده رفع کامل تحریم های غیر هسته ای نیز در مبارزات انتخاباتی روحانی مطرح شد. حال در شرایط خاص وپیچیده منطقه وجهان که در عربستان تیم جنگ‌طلب و به شدت ضد ایرانی محمد بن سلمان قدرت را در اختیار دارد و ترامپ نامتعادل، رییس جمهور آمریکاست، دوری از بحران در عرصه سیاست خارجی آخرین چیزی است که دولت روحانی به آن نیاز دارد. حمله به سفارتخانه ها مشابه مورد انگلیس و عربستان و اتخاذ رویه مخالف وزارت خارجه در سیاست های خاورمیانه ای می‌تواند دولت را در مخمصه قرار دهد سیر رفع تحریم ها را کُند وحتی متوقف و برگ برنده دولت در سیاست خارجی را منفعل کند . تصور کنید ظریف در حال مذاکره برای تنش زدایی و گشودن مسیر اقتصاد از راه سیاسی است و عده ای به بهانه ای از دیوار سفارت یک کشور یا متحدانش بالا بروند!چه ضربه ای به دولت وارد می‌شود؟

5-دلخور کردن مراجع وروحانیت

شاید در ادامه سیاست تخریب، کوچک‌ترین ناهنجاری اجتماعی ولو درون یک خودرو شخصی یا در گوشه یک کنسرت یا سکانسی از یک فیلم، در حجم وسیع به مراجع و روحانیت معزز ارائه خواهد شد تا بدبینی نسبت به دولت و اصلاح طلبان در میان علما ایجاد شود و آنان به معترضان دولت تبدیل شوند.در برابر این رویکرد، معاونت روحانیت دولت وشخص رییس جمهور باید در جهت تنویر افکار روحانیت معزز نسبت به تخریب ها هوشیار و فعال باشند.

6-تمرکز بر کابینه پرحاشیه

جریانی که در انتخابات حتی به منزل مسکونی عالی‌ترین مقامات اجرایی کشور متوسل شد و البته هیچ سندی جز ادعا نداشت بدون شک بر وزرا و زندگی شخصی آن ها و اطرافیان‌شان متمرکز خواهند بود. بدون شک دولت باید تغییر در کابینه ایجاد و حاشیه‌‌سازان را از اطراف خود دور کند زیرا گزینه های پرحاشیه و دردسرسازی چون نعمت زاده، آخوندی یا حتی حسین فریدون می‌تواند برای آنان گزینه‌های بسیار مناسبی باشند. در کابینه دوم، روحانی باید وزرای جوان‌تر و کارآمد‌تر را جایگزین کم بازده‌ها کند و حتی افرادی را که کم‌ترین تردید درباره آن ها وجود دارد، به کار نگیرد تا هم دولت چابک تر و هم زمین بازی از حریف گرفته شود.

7-تخریب محافظ انتخاباتی روحانی

اسحاق جهانگیری پدیده مناظرات انتخاباتی بود و بسیار فراتر از آنچه در سال‌های قبل در قالب مدیر تکنوکرات صنعتی نشان‌داده بود، درخشید. از اکنون خواست بدنه اجتماعی برای نامزدی او در انتخابات سال 1400 مطرح است.شاید جریان رقیب تمام تلاشش را برای خارج کردن جهانگیری از گردونه به کار گیرد. خنثی کردن جهانگیری با تمرکز کامل بر او و نزدیکانش و بمباران انتقاد پردامنه، برای راندن او به گوشه رینگ خواهد بود.

جاده لغزنده‌است با احتیاط ادامه دهیم

مردم در انتخابات، وظیفه خود را انجام دادند و با رای بالا روحانی را برگزیدند وحال نوبت یک همکاری دوجانبه است،هم روحانی وتیمش باید هوشیار باشند وهم بدنه اجتماعی همراه، تا حماسه 96 به انتخابات96 مجلس و 1400 پسا روحانی امتداد یابد. زیرا در این بازه زمانی، مصلحت، کشور و ملت در ادامه راه 92 است.

قانون