گنه کرد در بلخ آهنگری...
گناه زنگنه انگیزه بالای او برای توسعه ایران است
ساعت24-بیژن زنگنه اگرچه باسابقه‌ترین مدیر اجرایی در کابینه دوازدهم است، اما این کارنامه 30 ساله وزارت نفت هرگز او را بی‌انگیزه نکرده است. زنگنه از مدیران پا به رکاب کابینه یازدهم دوازدهم بوده و برخلاف برخی از همتایان خود در دولت فعلی سکوت را بر حرف زدن و در میدان بودن ترجیح نداده است.
مخالفان سرسخت دولت‌های حسن روحانی در 5 سال سپری شده همواره بیژن زنگنه و مجموعه وزارت نفت را در چاله‌هایی که حفر می‌کردند انداخته‌اند تا تمرکز آنها را برهم زده واجازه کار مفید از این مدیران گرفته شود. تمرکز شدید مخالفان روی قراردادهای تازه وزارت نفت تعادل این وزارتخانه و مدیران آن را برای پیشبرد هدف‌های تعریف شده برهم زد. مخالفان اما در حالی که عامل اصلی برای فرار سرمایه‌داران بین‌المللی بودند و راه ورود آنها را نیز سد کردند حالا از دولت و به ویژه وزیر نفت انتقاد می‌کنند که چرا توتال رفت. ظاهرا منتقدان وزیر از اینکه او با انگیزه کافی وانرژی قابل عنایت کارش را ادامه می‌دهد خشمگین هستند و حالا او را محاکمه می‌کنند که نباید با توتال قرارداد منعقد می‌شد چرا توتال رفت، توتال اطلاعات ایران را سرقت کرد و... از طرف دیگر سرسخت‌ترین مخالفان بیرون از مرزهای نظام سیاسی ایران به ویژه عربستان و امریکا و امارات برای فلج کردن اقتصاد ایران، بخش نفت را هدف قرار داده‌اند و از آن تاسف‌بارتر همراهی مسکو با این ائتلاف است.
بیژن زنگنه به عنوان وزیر نفت به جای اینکه همه نیروهای ذهنی و مادی خود و همکارانش روی ایجاد تعادل تازه در اوپک و در بازارهای صادراتی متمرکز کند حالا باید هر روز بخشی از انرژی خود را برای پاسخگویی به کسانی دهد که از سر سهو و ناآگاهی یا از سر عمد و دامن زدن به جریان سیاسی که منجر به تضعیف دولت شود اختصاص دهد. گویا این داستان تلخ تمام‌ناشدنی است و منتقدان بدون توجه به محیط ناامن خارج از مرزهای ملی برای نفت وگاز ایران و کمین تاریخی عراق، عربستان و روسیه برای گرفتن سهم ایران از بازار جهانی نفت با بهانه‌های نه‌چندان نیرومند تضعیف وزیر را در داخل پیگیری می‌کنند.
واقعیت این است که تحریم ایران یک تحریم عام و کلی است که اگر ایران نتواند در برابر آن ایستادگی کند دیر یا زود علاوه برتحریم نفت، سایر بخش‌ها را نیز دربرمی‌گیرد. این‌گونه است که منتقدان به جای آنکه مقصر اصلی در بازگشت تحریم‌ها را شناسایی و معرفی کنند به زنگنه پرداخته و او را مقصر می‌دانند. به مصداق این ضرب‌المثل – شعر معروف که «گنه کرد در بلخ آهنگری/ زدند در بخارا سر مسگری» انگار باید زنگنه و گروه مدیران وزارت نفت در سیبل انتقادهای کینه‌توزانه قرار گیرند. آیا این مدیران فعلی وزار نفت‌اند که کلید بازگشت تحریم‌ها را زده‌اند؟ آیا رفتن توتال همانند کوچ، زیمنس، دانیلی، رنو و... نیست؟
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.