گلایه بسیار شدید وزیر بهداشت از عملکردی که مرگ یک پرستار باردار را رقم زد

سعید نمکی: به جای وزیر بهداشت مدیرکل مرده شورخانه بگذارید

ساعت 24-وزیر بهداشت با گلایه از کاهش توجه عمومی به رعایت پروتکل‌های بهداشتی و تبعات جبران‌ناپذیر و تلخ این بی‌توجهی‌ها گفت: «گله‌مندم از کسانی که پروتکل‌ها را رعایت نمی‌کنند و کسانی که با پروتکل‌شکنان برخورد نمی‌کنند.

ما هیچ ابزاری برای برخورد نداریم، ابزار ما گوشی و دارو است.گله من از این است که چرا از برخی مسائل اطلاع نداریم. دیشب از ایلام به من خبر دادند خانم جوان حامله‌ای به علت کرونا از بین رفت و با سزارین، نوزادش را نجات داده‌اند اما چه کسی عامل مرگ این بانوی ایرانی بود؟ کی من نامه دادم، کی اجازه دادیم با ترددهای اتوبوسی از مرزها عبور کنند؟ اتوبوسی از مرز غربی به ایران می‌آید، به شهرستانی می‌رود، بعد ما موارد مثبت را در آن شهر پیدا می‌کنیم بدون اینکه خبر داشته باشیم. این طوری نمی‌شود مملکت را اداره کرد، داغ شهدای خدمت مرا نابود کرده است، داغی بالاتر از این نیست که همکاران ما به علت سهل‌انگاری دیگران نفله شوند و من خبر ندارم کی می‌رود کی می‌آید، به جای وزیر بهداشت، مدیرکل مرده‌شورخانه بگذارید.»
سعید نمکی گفت: «۱۳ ماه هست که همکاران من با کرونا درگیر هستند. البته این گفته برای افرادی خیال‌باف بهانه نشود که بگویند دیر اعلام کردیم. ما از همان زمان که مساله کرونا در ووهان چین مطرح شد، مشغول آماده شدن و تولید تجهیزات بودیم. به همین علت وقتی ویروس به ایران آمد، همکاران من در دانشگاه‌های علوم پزشکی شوکه نشدند و آماده بودند. من به فردی که بتواند حتی یک مورد ابتلا به کرونا را قبل از اعلام رسمی وزارت بهداشت در بهمن ۹۸ ثابت کند جایزه می‌دهم به شرطی که بتواند ثابت کند که قبل از بهمن در ایران کرونا داشتیم و اعلام نکردیم. چطور افرادی برای مقاصد سیاسی به راحتی یافته‌های کشور را زیر سوال می‌برند؟ اگر یک مورد را ثابت کردند هم جایزه می‌دهم و هم عذرخواهی می‌کنم اما من یاوه‌گویان را رها نمی‌کنم. اگر کسی از بیماری بمیرد با دم مسیحا هم زنده نمی‌شود، دوران عوام‌فریبی تمام شده است. با وجود شبکه‌های اجتماعی نمی‌شود مردم را با شعارهای بی‌منطق فریب داد.»
وزیر بهداشت افزود: «اکنون نیز با ویروس جهش‌یافته خطرناکی مواجه هستیم. از مدت‌ها پیش به همکارانم اعلام کردم، خود را برای یکی از سخت‌ترین یورش‌های ویروس آماده کنید. ویروس جهش یافته همه جا هست. همه جا از بیرجند و جاهای دیگر گزارش وجود ویروس جهش یافته گرفتم، مردم بدانند این ویروس به‌رغم آنچه انگلیسی‌ها گفتند هم قدرت سرایت و هم بیماری‌زایی و هم مرگ‌آوری بیشتری دارد. سه روز پیش یک کودک سه ساله و یکساله در خوزستان بر اثر ابتلا به این ویروس فوت کردند، روزهای سختی در پیش داریم. انگلیس نظام سلامت مقتدری دارد. آلمان کشور کمی در حوزه سلامت نیست اما به زانو درآمدند. نه کم‌پولی و کم‌بضاعتی ما را دارند و نه مشکلات ما را که از بسیاری مسائل خبر نداریم. چرا من نباید بدانم هیاتی از فلان‌جا می‌آید و به کجا می‌رود. این‌طوری نمی‌شود مملکت را اداره کرد. چقدر باید از همکارانم خجالت بکشم؟ وقتی رهبر معظم انقلاب و رییس‌جمهوری برای دیدارهای‌شان از وزارت بهداشت سوال می‌کنند و بزرگان کشور رعایت می‌کنند، چرا بقیه رعایت نمی‌کنند؟ به وزارت بهداشت اطلاع نمی‌دهند کی می‌آید کی می‌رود اما اگر یک‌جا اکسیژن نبود یا کسی را دیر رساندند یا اگر خدای نکرده پنج دقیقه دارو دیر برسد، هزار قلم و شبکه اجتماعی به کار می‌افتد. این‌طوری نمی‌شود مملکت را اداره کرد. ما در مسیر این مبارزه تنها هستیم. دیشب تا صبح و نزدیک نماز قدم زدم و گلایه نوشتم که چقدر احساس تنهایی می‌کنم.»
وزیر بهداشت در بخش دیگری از اعتراضاتش گفت: «من در خانواده نه چندان متمولی بزرگ شدم. وقتی فرزند یک کارگر و روستایی که با درآمد گوسفندچرانی و قالیبافی، در مسابقه نابرابر کنکور، با رتبه‌های بالا قبول می‌شود، این بسیار ارزشمند است. دل من برای فرزندان تهیدست این سرزمین می‌سوزد، من وزیر بهداشت همه مردم و دانشجویان هستم، پولدار و فقیر، مسلمان و غیرمسلمان، مسیحی و زرتشتی و حتی لامذهب هم فرقی ندارد. منابع عمومی کشور اول باید صرف فقرا شود، فقرایی که افتخار کسب کرده‌اند. از خودم می‌پرسم برای دانشجوی فقیر چه کرده‌ام؟ برای روستایی که اگر فرزندش در دانشگاه قبول شد، پول ندارد برای او اتاق کرایه کند و این وظیفه حاکمیت است که برای این فرزندان با استعداد و ناب اما فقیر کاری کند. ۱۲۰۰ تخت خوابگاهی برای دانشجویان ساختیم و مبارک باشد. من نگرانم وقتی یک دختر روستایی متعلق به یک فرهنگ پاکیزه به تهران آمد با چه مسائلی مواجه می‌شود و اگر سقفی بالای سر او نباشد چه بر سرش می‌آید؟ رسالت ما فقط توسعه فضا نیست. باید به فضای روحی و روانی دانشجویان توجه کنیم. باید بدانیم چه تحویل می‌گیریم، چه تحویل می‌دهیم و چقدر تعهد و اخلاق را در دانشجویان تقویت می‌کنیم. چرا دانشجویی که از روستاها آمده بعد از سه سال به فکر رفتن از کشور می‌افتد و می‌رود و بانک ژنتیک کشورهای دیگر را تقویت می‌کند؟ پسر من دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف است، می‌گوید، یکی از دانشجویان این دانشگاه به فکر ماندن در کشور نیست. چون هرگز به دانشجویان نگفتیم تو به مردم کشورت تعهد داری. منِ مسوول در دانشگاه غفلت کرده‌ام. با این روند، تهیدست‌ترین کشور دنیا از نظر منابع انسانی می‌شویم. دانشجوی نخبه را نباید زد. باید هنرمندانه نگه داشت. عشق و معرفت و الگوها را معرفی کنیم. خیلی از الگوها را هم از دست دادیم یا نداریم و من این نقصان را حس می‌کنم.»