خاطره‌ای جالب از علی دایی درباره حضورش در فوتبال اروپا
ساعت 24-سرمربی نفت تهران گفت: «کاری کرده بودند که بازیکن خودش را می کشت تا به زمین برود مثل اینجا نیست که بازیکن قرارداد بالا ببندد و روی نیمکت باشد و بازی کند یا نکند پولش ثابت باشد.»
چندی قبل در ورزشگاه ساصد محل تمرینات نفت تهران داشتم با علی دایی صحبت می کردم. صحبت ها در مورد مشکلات اقتصادی فوتبال ایران بود و بی پولی اغلب تیم ها. بحث به فوتبال آلمان کشید و من نحوه عقد قراردادها و پرداخت ها در آلمان را از علی آقا پرسیدم. جواب های جالبی داد:
در هر سه باشگاه آرمینیا، بایرن و هرتابرلین من هیچ وقت نفهمیدم همبازیانم چقدر پول می گیرند و آنها هم نمی دانستند من چقدر دریافتی دارم. با یکی از همبازیانم دو سال هم اتاق بودم در مورد همه چیز صحبت می کردیم الا مسائل مالی. اصلا خنده دار است آنجا از کسی بپرسی چقدر دریافتی داری. ماه به ماه هم پول را درون پاکت می گذاشتند و دو روز قبل از پایان ماه به ما می دادند. در بایرن حساب بانکی داشتیم و پاکت نبود. سر ماه می دانستیم پول به حساب واریز شده. در آن پنج سال یک روز نشد که تاخیری در پرداخت ها به وجود بیاید.
شهریار تکرار نشدنی فوتبال ما در مورد مالیات و بازنشستگی هم حرف های جالبی می زد:
من اگر در فوتبال آلمان بازنشسته می شدم و بعد از آلمان جایی بازی نمی کردم می توانستم از محل مالیات پرداختی، بازنشستگی بگیرم. مالیات آنجا هم اینگونه است که درآمدت را در نظر می گیرند و همه هزینه هایی که انجام داده ای را از آن کم می کنند. بعد مالیات محاسبه می شود. مثلا هزار دلار درآمد داری بابت رفت و آمد سر تمرین و خرید کفش و لباس و دیگر مسائل مرتبط با حرفه ات ششصد دلار هزینه کرده ای. اینها را سند ارائه می دهی و از درآمدت کم می کنند و فقط مالیات چهارصد دلار بقیه را پرداخت می کنی. من در هرتابرلین از منزلم تا محل تمرین که می رفتم بر اساس تعرفه خود آلمان ها مثلا هر روز ٥ دلار پول بنزین می دادم این ٥ دلار از درآمد ماخذ محاسبه مالیات کسر می شد. بعد که خانه را عوض کردم و یکی دو خیابان بالاتر رفتم باز هم همان مبلغ مثلا ٥ دلار را در فهرست هزینه هایم نوشته بودم. خود اداره مالیات فرم را برگشت داد و گفت تو دو خیابان بالاتر رفته ای و از آنجا تا محل تمرین شما مسافت بیشتر است و شش دلار مثلا هزینه بنزین می شود. تو کمتر نوشته ای و این به ضرر توست. اصلاح کردم و فرستادم. یعنی تا این حد دقیق عمل می کنند.
اما مفاد قراردادها در آلمان هم جالب بود:
در آلمان و کلا در فوتبال حرفه ای کسی بابت حضور تو پول نمی دهد. به قول خودشان فوتبالیست استخدام کرده اند نه کارمند که در هر حال حقوق ثابت بگیری. ما یک کف قرارداد داشتیم که مبلغ زیادی نبود. بعد حق بازی داشتیم.حق بازی شامل دقایق بازی و حضورت در زمین می شد. مثلا ممکن بود تو قراردادت ده هزار دلار باشد و همبازی ات هم همان مبلغ قرارداد داشته باشد اما در طول آن ماه تو چهار بازی فیکس بوده باشی و همبازی ات یک بازی. بابت حق بازی یک رقم قابل توجه می گرفتی که با همبازی ات تفاوت فاحشی داشت. من اگر هزار دلار قراردادم بود ممکن بود ٥ هزار دلار حق بازی دریافت کنم. حق بازی خیلی بالاتر از کف قرارداد بود. اینجوری بازیکن خودش را می کشت تا به زمین برود مثل اینجا نیست که بازیکن قرارداد بالا ببندد و روی نیمکت باشد و بازی کند یا نکند پولش ثابت باشد. اگر آنجا حق بازی تو در طول سه ماه از مبلغ مشخصی پایین تر می آمد معلوم بود تو کارآیی لازم را نداری و عذرت را می خواستند.
حرف های علی آقا خیلی شنیدنی بود و مجالی برای درج همه آنها نیست. اینجا آیا بستن این نوع قراردادها را بلدیم؟ بلدیم به بازیکن انگیزه بدهیم و قرارداد اندک با حق بازی بالا بپردازیم؟ اینجا از این آپشن ها برای پوشش رقم اصلی قراردادها استفاده می کنیم یعنی مثلا قرارداد یک میلیاردی می بندیم بعد به ازای حضور در نصف بازی ها هم بیست درصد اضافه می کنیم تا معلوم نباشد قرارداد یک میلیارد و دویست میلیونی بسته ایم!
جام نیوز
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.