واقعیت ها رانبینیم ،خسارت ملی نصیب ایران می شود

سقف پرواز دولت دوازدهم

ساعت 24-جریان سیاسی مشهور به اصولگرایان در جریان مبارزه دوازدهم ریاست جمهوری وهمچنین مبارزه برای شورای تهران نشان داد به لحاظ چهره سازی و آفرینش نظریه تازه از رقیب سنتی خود با فاصله معنا دار عقب افتاده است.

گروههای گوناگون شهروندی در ایران این درماندگی اصولگرایان و خیالبافی کاندیداهای آنها را تشخیص داده و به حسن روحانی که مردی میان دوطیف معتدل جناح های اصلی سیاست است رای دادند. حالا و در شرایطی که هنوز دولت دوازدهم برسرکار نیامده است انتظارات از این دولت خواسته یا ناخواسته به شکل باورنکردنی روند فزاینده ای دارد که البته روحانی نیز ناگزیر به برخی از آنها دامن زد. در این شرایط تاچند هفته دیگر کابینه دوازدهم با برخی دگرگونیها نسبت به دولت فعلی کارش را شروع خواهد کرد. پرسش این است که سقف پرواز دولت دوازدهم در بخش های گوناگون تاکجاست و واقعیتهای سرسخت در برابر دولت کدامند که در تعیین اندازه پرواز دولت دوازدهم نقش خواهند داشت. یکی از وعده های بزرگ روحانی که البته از سوی محمد جواد ظریف نیز درکانون توجه قرارگرفت حرکت در مسیر حذف تحریم های کهنه و نواقتصادی علیه ایران است. درحالی که آمریکایی ها با استفاده ازاستیلای بدون چون وچرای خویش برمفاهیم حقوق بین الملل یقه ایران را دست کم در تحریم بانکی رهانکرده وراه ورود سرمایه به ایران رامسدود کرده اند ادعای حذف همه تحریم ها بسیار شگفت انگیز بود وهست. ایران برای حذف تحریم بانکی فعلی و حذف تحریم های کهنه باید چیزی بدهد تاچیزی بگیرد. آیا دولت حسن روحانی دست بالا در تعیین موقعیت دیپلماسی ایران را در مقایسه با سایر نهادها دارد؟ به نظر می رسد چنین نیست و دولت دوازدهم با توجه به سابقه دولت مستقر فعلی سقف پروازش در سیاست خارجی چندان بلند تر از دولت یازدهم نیست مگر اینکه رای 24میلیونی تازه به دست آمده در مناسبات آتی موردتوجه قرارگیرد. ازسوی دیگر شهروندان ایرانی باوجود اینکه به رقیب روحانی رای کمتی دادند اما این رای بیشتر به روحانی به احتمال بالا از وعده های اقتصادی او نیست. با این همه حسن روحانی باید سطح رفاه مادی مردم را در 4سال آینده ارتقادهد تا در پایان دوره سربلند باشد و راه برای انتخاب مردی از جنس اصلا حات بسته نشود. آیا دولت می تواند کاری در این حوزه انجام دهد؟ برای افزایش سطح رفاه ایرانیان چاره ای جز دستیابی به رشدهای بالا و مستمر نیست.و این رشدهای بالا و کم نوسان نیاز به منابع مالی و سرمایه ای هنگفت دارد که الان در دسترس نیست. بخشی از منابع باید از راه جذب سرمایه های خارجی باشد که درگروی بهینه سازی مناسبات باغرب است که در بالا یادآورشدیم در اختیار دولت نیست. از سوی دیگر دونالد ترامپ رهبر آمریکا و دوستان متحدش در خاورمیانه نیز راه باز شده برای آشتی ایران و غرب را مسدود کرده اند و کار دشوارتر شده است. دولت دوازدهم برای ایجاد شغل پایدار برای ایرانیان وجوانان باید در مسیر تازه ای بیفتد و راه های قدیمی مثل توسعه صنایع کارخانه ای دیگر جوابگونیست و این یک امر بدیهی است که باید توسعه خدمات دردستورکارباشد و بیشترین شغل از توسعه گردشگری است که آن نیز راه همواری ندارد. محدودیت های برسرراه توسعه گردشگری در میدان فرهنگ و سنت ایرانیان ،فقدان زیربناهای فیزیکی و محدودیت های اجتماعی آنقدر گسترده اند که جز با دگرگونی بنیادین در ذهن و عمل نهادهای اصلی قدرت ممکن نیست. بنابر این سقف پرواز دولت دوازدهم در میدان اقتصاد نیز ارتفاع بیشتری نسبت به دولت یازدهم ندارد. در مناسبات میان نهادهای قدرت در داخل نیز به نظر نمی رسد در دولت دوازدهم شاهد باز شدن گره هاباشیم تا به اجماع سیاسی در درک مشکلات برسیم.نادیدن این واقعیت های سرسخت از سوی دولت ،هواداران دولت ومهمتر از آن نادیدن واقعیت های منطقه وجهان از سوی مخالفان دولت روحانی ایران را دربدترین روزها قرار خواهد داد.