اگر می خواهید «خوش قلب» شوید، داستان بخوانید!
ساعت ۲۴-هیچ چیز مانند غرق شدن در یک رمان خوب نیست: برای بسیاری از افراد اهل مطالعه، خواندن یک رمان خوب مثل راهی برای سوخت رساندن به ماشین خیال آنها است که می تواند دورانی از فرار از جنبه های پر زحمت زندگی روزمره را برای آنها فراهم بیاورد.
کیت اوتلی، عضو دپارتمان روانشناسی کاربردی و توسعه انسانی دانشگاه تورنتو در کانادا، در پژوهشی که به تازگی منتشر کرده است، در باب این موضوع بحث می کند که داستان ها چطور می توانند بر توانایی های اجتماعی افراد اثر بگذارند.
دکتر اوتلی و همکارانش افزون بر بررسی مطالعات پیشین در باب آثار روانشناختی مطالعه رمان، پژوهش خودشان در مورد تأثیرات داستان ها و رمان ها بر پاسخ های همدلانه خوانندگان آنها در دنیای واقعی را هم به پیش برده اند.
دکتر اوتلی می گوید:«در این مورد هنوز هم کمی سردرگمی وجود دارد، شاید به این خاطر که پژوهشگران احساس می کنند تخیل موضوع مهمی است.»
به گزارش ساعت ۲۴، به گفته اوتلی تمایل برای مطالعه آثار تخیل بر مغز افراد، به دلیل افزایش استفاده از تصویربرداری مغزی، بیش از پیش شده است.
اوتلی به پژوهشی اشاره می کند که با استفاده از fMRI، برای بررسی پاسخ مغز به عبارات بر انگیزاننده تخیل، مانند «یک فرش به رنگ آبی تیره» یا «مداد نارنجی راه راه»، انجام شده بود.
اوتلی می گوید:«تنها ۳ تا از این عبارت ها کافی بود تا بیشترین فعالیت در ناحیه هیپوکامپ مغز، جایی که با یادگیری و حافظه در ارتباط است، مشاهده شود. این به قدرت ذهن کسانی اشاره دارد که کتاب می خوانند.» او ادامه می دهد:«در واقع، نویسنده ها نیازی ندارند که سناریویی بنویسند که از طریق آن، تخیل خواننده ها به زور فعال شود، بلکه آنها تنها کافی است یک صحنه را به خواننده پیشنهاد دهند.»
پژوهش اوتلی و همکارانش به این موضوع پرداخته که ادبیات داستانی چطور می تواند همدلی خواننده ها را در زندگی روزمره شان افزایش دهد. اوتلی می گوید داستان ها در واقع نوعی «شبیه سازی جهان های اجتماعی» و درست مانند «افزایش مهارت های خلبانی در یک پرواز شبیه سازی شده، کسانی که یک داستان می خوانند ممکن است بتوانند مهارت های اجتماعی شان را هم افزایش دهند. در واقع، داستان ها ممکن است مانند دستگاه شبیه ساز پرواز برای مغز عمل کنند.»
به گزارش ساعت ۲۴، به این ترتیب، توانایی همدلی به عنوان یک مهارت اجتماعی ممکن است از طریق مطالعه ادبیات داستانی بهبود پیدا کند. اوتلی به عنوان مثال، به یکی از پژوهش های قبلی در مورد ارتباط میان همدلی و مطالعه ادبیات داستانی اشاره می کند که بنا به آن، خوانندگان رمانی تحت عنوان «رویاهای زعفرانی»، داستانی در مورد زنی مسلمان در شهر نیویورک، در مقابل کسانی که ادبیات داستانی نمی خواندند همدلی بیشتری در مقابل مردمانی از قومیت ها و نژادهای متفاوت از خود نشان می دادند.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.